Een kinderhand is snel gevuld

Dag 43, 17-09-2012

Na een heerlijke avond met lekker eten en wat drankjes in de tuin van het hotel worden we wakker en zien we meteen de harde realiteit. De regen komt met bakken uit de lucht en we vrezen het ergste.

We gaan eerst maar even ontbijten en zien dat het langzaamaan droger wordt, dit geeft ons weer een beetje hoop. Om 08.30 uur is het droog en we pakken onze spullen op, maar omdat Hans bij Martin achterop gaat, moet de bagage van zowel Hans als Martin verdeeld worden. Harry heeft al genoeg aan zichzelf met 2 kapotte voorveren, dus blijven er naar een paar over. We lossen dit snel op en gaan op pad.

De heel erg mooie omgeving die we gisteren zagen doet er vandaag nog een schepje bovenop, we rijden de hele ochtend over mooie wegen en door een ontzettend groen landschap dat ons vele kanten van het woud laat zien. Veel mensen wonen hier in hutten van klei en leem met een rieten dak en leven van een beetje landbouw en wat dieren zoals geiten, koeien en waterbuffels. Ze hebben niet veel, alleen veel vrije tijd, waardoor ze een groot deel van de tijd langs de weg zitten.

Op een gegeven moment komen we door een hele kleine nederzetting en we zien dat er Cola en andere kleine versnaperingen worden verkocht. We stoppen voor een Cola en gelijk staat het halve dorp om ons heen, vooral de kinderen. Johan vraagt wat die grote pot snoep kost waar uit ze normaal per stuk verkopen. Ze weten niet wat ze er mee aan moeten tot Johan 300 roepie (net geen 3 euro) biedt, dan is de pot snoep snel verkocht. Hierna begint Johan snoep uit te delen aan alle kinderen, hun handjes zijn te klein om het allemaal vast te kunnen houden, maar hun lach is groot genoeg. Dan komen ook de moeders en oudere kinderen los en ze willen wel op de foto, als ze deze dan zien, is er gegiechel en wordt er gelachen.

We gaan verder en donkere wolken laten zich zien en gelden, het begint erg hard te regenen en omdat we in de bergen zijn is het oppassen geblazen. Zelfs teerwijl we erg rustig aan doen, merk ik dat mijn voorwiel regelmatig een andere koers neemt dan ingeschat. Door het vele water komt er veel zand en modder op de weg en we glibberen de berg af. Gelukkig houden we alle vier de gepoetste kant boven, al is daar al lang niets meer van te zien, met zoveel modder..
We vervolgen onze weg naar Bulhar en komen daar aan bij het hotel als een stel verzopen katten. Van de parkeerplaats tot in onze kamers is het een grote natte boel.

In de kamers hangt nu alles te drogen aan spanbanden die nu even dienst doen als waslijn. Het hotel is erg oud en ze hebben geen mogelijkheden om de boel te drogen. We gaan eten en vroeg naar bed omdat morgen weer een regendag is voorspeld en dat kost veel energie, we gaan dan de op 1 na laatste etappe rijden naar Kathmandu.