Van geld pinnen en de dingen regelen
Blijf op de hoogte en volg Sjoerd
04 September 2012 | Pakistan, Quetta
Dag 30: 04-09-2012
Om 08.30 uur ontbijten en overleggen wat we kunnen gaan doen. Intussen weten we van 4 Chinezen, die we ook hadden ontmoet in Bam (Iran), dat we waarschijnlijk niet mogen reizen omdat er gisterenochtend een bomaanslag in het noorden van Pakistan is geweest. Zij zitten hier al 4 dagen en overwegen de auto achter te laten en met de trein verder te gaan. Ze willen hun auto dan laten brengen met een vrachtwagen.
We gaan met 3 man even geld pinnen, met een taxi, maar mogen verder niet de stad in. Alleen dit was al een avontuur. Van geldautomaat naar geldautomaat, maar nergens kwam wat geld uit, alleen een foutmelding: “transaction error”, terwijl er wel Mastercard of Visa opstond. Als we bijna de moed hebben opgegeven, zie in een ooghoek het logo van “cirrius” op een bank, en dat ken ik nog van een eerdere reis. Weer de taxi aan de kant van de weg, en ja hoor, er kwam geld uit de automaat, daarna snel terug, want Rob en Harry hebben de taxi nodig voor het ophalen van de reisdocumenten.
Een uur daarna krijgen we telefoon van Rob met een paar voorstellen, de kans dat we vandaag of morgen mogen reizen is heel erg klein en de 2 dagen daarna nog geen 50 %. Optie 2: morgen de motoren op de trein en dan in 36 uur naar Lahore, misschien wel 1500 km. Doen we dit niet, dan komen we heel erg met ons totaalschema in de knoei. We zullen dan meerdere dagen moeten inhalen, en gezien onze ervaring van gisteren met alle controles en begeleiding lijkt dat geen reële optie. Dus we besluiten om de treinoptie te nemen en zullen wel zien waar het schip strandt. Een voordeel heeft het wel, in Lahore zullen een dag voorliggen op het schema, in plaats van meerdere dagen achter.
Gisteren in de woestijn waaide het zo hard, dat het zand over de weg kwam en hier en daar zandduinen opwierp, een aantal keer moesten we hiertussen door manoeuvreren. Een waas van zand vloog met grote kracht over de weg, met als gevolg dat we soms schuin tegen de wind hangend onze weg vonden. Ondanks het feit dat we de helm helemaal dicht hadden, zat het zand zelfs tussen je tanden, onder je kleren en in je motorlaarzen.
Verder vandaag even wat onderhoud aan de motoren. Het zand van de storm zal ook wel in ons luchtfilter zitten, was onze conclusie. En ja hoor, we konden de luchtfilters uitkloppen, en hadden allen een stukje woestijn meegenomen. De rest van de dag maar een beetje internetten (als dat het doet) en wat rondhangen, omdat we net als de Chinezen niet van het terrein af mogen, zo bang zijn ze hier dat er toeristen zijn die ergens slachtoffer van kunnen worden. En natuurlijk wachten op Rob en Harry, die de trein aan het regelen zijn, we hopen dat ze daar meer medewerking bij krijgen dan we gewend zijn.
Rob en Harry zijn net terug, het wordt toch allemaal weer anders. Ze zijn de hele dag op pad geweest en van hot naar haar gestuurd. Eerst moesten ze de trein betalen en dan pas kunnen ze het vervoer voor de motoren regelen. Maar als ze hebben betaald, komen ze erachter dat er maar 2 motoren meekunnen. De trein gaat maar 1 x in de 2 dagen, dus om 9 motoren over te krijgen zijn we meer dan een week bezig, geen optie dus. Het annuleren van de kaartjes kost wel 10 %, maar dat moet dan maar, en weer terug naar de politie. Uiteindelijk krijgen ze iemand te pakken die ons probleem inziet en hij wil voor ons een ontheffing maken om toch te kunnen reizen. Maar het hoofd van de veiligheid moet dan wel weer meewerken. Via de telefoon hebben ze die nu eindelijk te pakken. Rob gaat er nu heen samen met Erwin om een route vast te stellen. We gaan nu rechtstreeks naar Lahore maar dat halen we niet in 1 dag. Vandaaruit kunnen we in 1 dag naar India. Wel is ons beloofd dat er aanzienlijk minder controles zullen zijn. Ja, ja, ik moet het nog eerst zien. 1 uur later ze zijn terug. Het is nu 19.00 uur en we horen net dat de begeleiding hier om 08.00 uur zal zijn en we moeten een zuidelijke route nemen over Sukkur, maar die gaat 3 dagen duren, 1 dag langer dus. Omdat we allen een lege tank hebben gaat een taxichauffeur voor ons benzine halen, de begeleiding wil namelijk rechtstreeks de doorgaande weg op. Dit verhaal is nog lang niet af. maar zoals ik al eerder aangaf, we zien wel waar het schip strandt, en het is zeker niet saai!
Om 08.30 uur ontbijten en overleggen wat we kunnen gaan doen. Intussen weten we van 4 Chinezen, die we ook hadden ontmoet in Bam (Iran), dat we waarschijnlijk niet mogen reizen omdat er gisterenochtend een bomaanslag in het noorden van Pakistan is geweest. Zij zitten hier al 4 dagen en overwegen de auto achter te laten en met de trein verder te gaan. Ze willen hun auto dan laten brengen met een vrachtwagen.
We gaan met 3 man even geld pinnen, met een taxi, maar mogen verder niet de stad in. Alleen dit was al een avontuur. Van geldautomaat naar geldautomaat, maar nergens kwam wat geld uit, alleen een foutmelding: “transaction error”, terwijl er wel Mastercard of Visa opstond. Als we bijna de moed hebben opgegeven, zie in een ooghoek het logo van “cirrius” op een bank, en dat ken ik nog van een eerdere reis. Weer de taxi aan de kant van de weg, en ja hoor, er kwam geld uit de automaat, daarna snel terug, want Rob en Harry hebben de taxi nodig voor het ophalen van de reisdocumenten.
Een uur daarna krijgen we telefoon van Rob met een paar voorstellen, de kans dat we vandaag of morgen mogen reizen is heel erg klein en de 2 dagen daarna nog geen 50 %. Optie 2: morgen de motoren op de trein en dan in 36 uur naar Lahore, misschien wel 1500 km. Doen we dit niet, dan komen we heel erg met ons totaalschema in de knoei. We zullen dan meerdere dagen moeten inhalen, en gezien onze ervaring van gisteren met alle controles en begeleiding lijkt dat geen reële optie. Dus we besluiten om de treinoptie te nemen en zullen wel zien waar het schip strandt. Een voordeel heeft het wel, in Lahore zullen een dag voorliggen op het schema, in plaats van meerdere dagen achter.
Gisteren in de woestijn waaide het zo hard, dat het zand over de weg kwam en hier en daar zandduinen opwierp, een aantal keer moesten we hiertussen door manoeuvreren. Een waas van zand vloog met grote kracht over de weg, met als gevolg dat we soms schuin tegen de wind hangend onze weg vonden. Ondanks het feit dat we de helm helemaal dicht hadden, zat het zand zelfs tussen je tanden, onder je kleren en in je motorlaarzen.
Verder vandaag even wat onderhoud aan de motoren. Het zand van de storm zal ook wel in ons luchtfilter zitten, was onze conclusie. En ja hoor, we konden de luchtfilters uitkloppen, en hadden allen een stukje woestijn meegenomen. De rest van de dag maar een beetje internetten (als dat het doet) en wat rondhangen, omdat we net als de Chinezen niet van het terrein af mogen, zo bang zijn ze hier dat er toeristen zijn die ergens slachtoffer van kunnen worden. En natuurlijk wachten op Rob en Harry, die de trein aan het regelen zijn, we hopen dat ze daar meer medewerking bij krijgen dan we gewend zijn.
Rob en Harry zijn net terug, het wordt toch allemaal weer anders. Ze zijn de hele dag op pad geweest en van hot naar haar gestuurd. Eerst moesten ze de trein betalen en dan pas kunnen ze het vervoer voor de motoren regelen. Maar als ze hebben betaald, komen ze erachter dat er maar 2 motoren meekunnen. De trein gaat maar 1 x in de 2 dagen, dus om 9 motoren over te krijgen zijn we meer dan een week bezig, geen optie dus. Het annuleren van de kaartjes kost wel 10 %, maar dat moet dan maar, en weer terug naar de politie. Uiteindelijk krijgen ze iemand te pakken die ons probleem inziet en hij wil voor ons een ontheffing maken om toch te kunnen reizen. Maar het hoofd van de veiligheid moet dan wel weer meewerken. Via de telefoon hebben ze die nu eindelijk te pakken. Rob gaat er nu heen samen met Erwin om een route vast te stellen. We gaan nu rechtstreeks naar Lahore maar dat halen we niet in 1 dag. Vandaaruit kunnen we in 1 dag naar India. Wel is ons beloofd dat er aanzienlijk minder controles zullen zijn. Ja, ja, ik moet het nog eerst zien. 1 uur later ze zijn terug. Het is nu 19.00 uur en we horen net dat de begeleiding hier om 08.00 uur zal zijn en we moeten een zuidelijke route nemen over Sukkur, maar die gaat 3 dagen duren, 1 dag langer dus. Omdat we allen een lege tank hebben gaat een taxichauffeur voor ons benzine halen, de begeleiding wil namelijk rechtstreeks de doorgaande weg op. Dit verhaal is nog lang niet af. maar zoals ik al eerder aangaf, we zien wel waar het schip strandt, en het is zeker niet saai!
-
04 September 2012 - 23:57
Frank En Jose:
Hoi Sjoerd,
Jouw verslag doet mij denken aan het jeugdboek "Kruistocht in spijkerbroek", waarbij een jongen door een tijdmachine in de middeleeuwen terechtkomt. Misschien een leuke titel voor je volgende verslag: "Kruistocht in motorpak".
Hopelijk kunnen jullie op een veilige manier de reis vervolgen door Pakistan, en komen jullie nog veel interessante dingen tegen onderweg.
We lezen dagelijks met veel interesse jouw verslag.
Blijf gezond, en geniet van alles wat je meemaakt.
groeten van Frank en José -
05 September 2012 - 00:33
Hans Pierik:
Hallo Zandhazen,
Weer een" mooi verhaal" zandhappen, regelen en nog eens regelen en eigenlijk niets opgeschoten! toch weer een lichtje zien, knap hoor. Jammer dat de trein niet door kan gaan, waarom niet? wij denken dat dit ook voor jullie onduidelijk is.. Dat men daar moeilijk kan doen is nu wel duidelijk maar zo moeilijk was in onze stoutste dromen nog niet voor gekomen.
Naar nu blijkt wordt de rit nog langer en dat in die hitte? nog meer sterkte.
Waar strand dit schip? we hopen natuurlijk op de eindbestemming!!!!!!!!!!! en geloven hierook in. jullie ook dit blijkt wel uit je schrijven ondanks het tegen werken.
Mannen zet hem op, dan maar een paar (nou ja een paar?) kilometers meer, het eind is in zicht. Even snel dit land weeruit dan dan kan het niet meer stuk en komt het helemaal goed.
We hopen nu echt dat je een internet verbindingen kunt vinden anders wordt het wel erg spannend en onzeker voor de achterban.
Stilte is wel het laatste waar we nu aan willen denken.
Zandhappers succes, broertje zet hem op.
De Piertjes.
-
05 September 2012 - 23:52
Marjon:
Sjoerd,
Voor Lahore moet je meer tijd nemen. Daar schijnt een dagafsluiting te bestaan waarbij soldaten van India, oog in oog staan met soldaten van Pakistan, tijdens de aflossing van de grenswacht. Dit is niet dreigend, alleen als symbool van oorsprongelijke eenheid van deze 2 landen. Het is alleen niet leuk als er op de een of andere manier spanning is tussen deze, nu 2, landen. Maar als het oke is, is het echt een attraktie waar veel mensen naar komen kijken. Dus als je kunt, niet overslaan. Ik heb dit verhaal recent opgedaan tijdens mijn kleine reisavontuur Enschede-Lund-Enschede. Dat koste mij al zoveel energie dat ik helemaal munt ben. Goeie genade wat moeten jullie een geduld en uithoudingsvermogen hebben zeg!
Liefs,
Marjon.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
