Een mooie rit

Dag 12: 17-08-2012
We vertrekken vandaag uit Göreme en gaan naar Malatya, 408 km op de planning.
We kiezen voor de snelste weg en zullen onderweg wel zien hoe het loopt. Na een tijdje gereden te hebben komen we opnieuw op een vlakte terecht die op zo’n 1300 m hoogte ligt, wederom weids en dor, maar zeker door zijn eenvoud juist ook weer boeiend.
We komen langs zeer oude en vervallen huizen, maar ook langs een stad of dorp waar alles nieuw is. Er staan alleen maar nieuwe flats die alle een eigen speelplaats hebben binnen de hekken. Maar ze staan zo dicht bij elkaar dat ik er niet aan denken moet om daar te wonen.
Na ongeveer 170 km verveelt het toch om maar steeds hetzelfde te zien en we besluiten na het tanken en een veel te sterke bak koffie maar weer de route aan te passen en toch via de bergen te gaan. Zo gezegd, zo gedaan en ook dit keer hebben we er geen spijt van, via diverse typen landschap komen we op een hoogte van 2100 meter. Hier groeien geen bomen meer, maar de ruimte en de afwisseling zijn enorm. De wegen worden slechter en op een bepaald moment is er alleen nog maar gravel. Maar we rijden gewoon door en komen door diverse dorpen, eentje heeft geen straten en een ander met wegen met glad asfalt! We genieten nu wel en rijden zonder te stoppen, want de extra kilometers kosten ook extra tijd. Uiteindelijk komen we weer op de E300 en rijden door naar ons doel Malatya, een miljoenenstad. Het is intussen 36 graden en dat is wel wat anders dan de 23 graden in de bergen.
We komen in een file te staan en de temperatuur van de 3 BMW motoren vliegt weer omhoog, alle 3 staan ze na 3 kwartier weer tegen het rode aan te drukken, je voelt de warmte nu dubbel en het loopt ons de broekspijpen uit. Dan kunnen we het hotel niet vinden, want het adres en de coördinaten kloppen niet. Na veel navragen geeft een agent aan dat het om de hoek is, maar het is een éénrichtingsweg. Hij maakt er geen probleem van; loopt voor ons uit en stuurt alles aan de kant zodat wij er langs kunnen. Het wordt warmer en warmer en de buitentemperatuur staat op 38 graden en we hebben het moeilijk, de motoren ook, maar ze blijven lopen. Martin vraagt of dit het juiste hotel is en de portier knikt ja en wijst ons de weg naar de parkeergarage. Hier binnen krijg ik mijn twijfels; de naam klopt niet, maar na nog een keer vragen moet het goed zijn. Alles afladen en de jassen kunnen gelukkig uit, maar aan de balie komen we er achter, waar ik al bang voor was, het is het verkeerde hotel. Dus alles weer oppakken en de garage uit; oei, wat warm, na 5 minuten dan toch eindelijk het juiste hotel gevonden, maar dit heeft de parkeerplaats elders, dus eerst afladen en daarna achter de manager aan om te parkeren. Dik 5 minuten lopen in het motorpak om weer bij het hotel te komen. Snel even douchen en dan eten, het is intussen 20.00 uur geweest en we zijn helemaal gaargekookt het laatste stuk.
Later heb ik nog een ventilator gekocht om voor mijn oliekoeler te gaan plaatsen, maar dat regel ik morgen wel weer, baat het niet schaadt het niet. Als ik dit schrijf is het alweer 0.30 uur, dus snel naar bed, de hoogste tijd.