1 week opweg

Dag 8: 13-08-2012
Vandaag, maandag, zijn we alweer 1 week op weg en die is voorbij gevlogen.
We hebben een makkelijke dag voor de boeg: 308 km van Afyon naar Konya.
Natuurlijk maken we er weer een feestje van door er toch maar eens 125 km bij op te gooien door via de bergen te gaan. We rijden door verschillende soorten natuur; hoge bergen, maar ook hele uitgestrekte vlaktes met dor gras, de kleine bolle bomen die hier staan lijken op afstand wel molshopen.
In de bergen was het heerlijk, al was het met 20 graden eerst wel een beetje fris, maar de steile hellingen zijn voor de motorrijder altijd een uitdaging. Het grommen van je motorfiets tegen de berg op laat je hart sneller kloppen en de scherpe bochten dagen je altijd uit. 'Kicken', riep Johan me nog toe boven op de top. Natuurlijk genieten we ook van het uitzicht en al het andere wat hier te zien is.
Even verder zijn er heel veel boomgaarden en tuinen, we zagen appels, peren, kersen, aubergines, augurken en nog veel meer, maar waar ik niet de namen van ken.
We dalen langzaam en rijden al een stuk lager als ineens een agent op de straat staat met een arm omhoog. 'Wat nu?', dachten we, net als gisteren weer een controle, maar nee, de eerste 2 hebben te snel gereden de andere 2 konden ze zo snel niet meten. 'Loop maar even mee', zei de man in het Engels.
In de schaduw, aan de overkant van de weg, zat de inspecteur en hij vraagt Johan en Martin naar hun rijbewijs.
Als hij ziet dat Johan uit Nederland komt begint hij over Fenerbahçe en Dirk Kuyt, maar hij sprak het zo ongelukkig uit dat wij hem verbeterden en na een keer of 10 oefenen en veel lachen kon hij de naam uitspreken.
We hadden het nog even over voetbal en toen gaf hij ons een hand en wenste ons een goede rit naar Nepal. Zo, weer mazzel gehad, zeg!!!!!
We zien ook veel vreemde voertuigen; een laadbak met 4 wielen met aan de voorkant een stoel en een stuur. Ze vervoeren werkelijk van alles. Ook zagen we een pick-up truck met in de laadbak 7 vrouwen, je zal maar zo’n lading hebben, dacht ik! Gelukkig hadden de vrouwen voor de veiligheid wel een hoofddoek om.
Het is intussen 30 graden en we komen bij het hotel aan, even douchen, een pilsje kunnen we wel vergeten, omdat het ramadan is en er geen alcohol in de restaurants en cafés mag worden geschonken. Even wat bier halen in de supermarkt en bij Johan en Martin op de kamer nazitten.