Kan het nog erger !!!!!
Blijf op de hoogte en volg Sjoerd
03 September 2012 | Pakistan, Quetta
Dag 29: 03-09-2012
Deze dag moeten we de achterstand, die we hebben opgelopen door alle gedoe aan de grens, goed maken en dat betekent een extra 300 km, dus 650 km.
Op zich is dit geen probleem, als de begeleiders maar op tijd zijn. De agent lag nog voor het hotel op een matje, en het ontbijt stond klaar, brood en een soort roerei, helemaal groen. Dit roerei-goedje dreef in het vet en we lieten dat dan ook allemaal staan. Om 07.30 uur pakt de agent zijn brommer, een 125 cc, en we gaan naar de benzine pomp. Pomp? Zie de foto: Alleen een trechter en een jerrycan! Er wordt gevraagd:' Hoeveel liter wil je?' Die hoeveelheid wordt er dan in gegooid, dus vol tanken is erg moeilijk, omdat je eerst moet zeggen hoeveel je wilt.
De rest van de dag was een ramp, om de paar kilometer moesten we stoppen omdat er weer iemand was die onze gegevens weer met de hand in een boek moest schrijven, in totaal wel 30 keer deze dag. Dan weer wachten op nieuwe begeleiding …….en dan mogen we weer verder. De boeken voor het inschrijven komen nog uit de tijd van het Engelse koloniale tijdperk, ze vallen helemaal uit elkaar. Het is erg warm, 10 km verder en ja hoor, daar staan ze weer, dit systeem slaat helemaal nergens op. Ze wisten wel dat we met negen motoren moesten komen voor die enkele keer dat we zonder begeleiding reden, een stukje van maximaal 10 km.
We moeten 650 kilometer en het lijkt er op dat we dat niet gaan halen als dit zo doorgaat en het lijkt ook dat ze niet willen meewerken. Rob heeft formulieren waar alle info opstaat, maar die geven we ook niet meer af, omdat er dan een officier moet komen om te kijken of het goed is en dat kost weer tijd. We zijn om 07.30 uur vertrokken en zijn pas om 22.00 uur over, moe en een 'beetje' boos over zoveel onwil.
Onze indruk van Pakistan tot nu toe is er één van onwil, een systeem van honderden jaren oud, voor ons moet alles gebeuren onder politiecontrole. Wat we van Pakistan hebben gezien was vies en niet meer dan 500 km woestijn. Er waren ook lichtpuntjes, het was prachtig om al die kamelen en dromedarissen in het wild te zien, en soms was er opeens iemand die lacht en de duim omhoog steekt als we voorbijrijden. Pakistan tot nu toe is geen succes, maar het kan nog veranderen.
Nee, dan was de eerste indruk van Iran een stuk beter, maar op het laatst werd dat juist minder. Van de motor van Erwin was een breedstraler (lamp) gestolen, bij mij waren de draden van deze lampen doorgeknipt en had men geprobeerd de lampen los te draaien en van Harry was het BMW-embleem gestolen. Maar daar wordt onze indruk over Iran niet door beïnvloed.
Morgen wordt het spannend, kunnen we verder? Mogen we rijden of gaan we met de trein? Als we ons gevoel volgen, willen we hier zo snel mogelijk vandaan.
Deze dag moeten we de achterstand, die we hebben opgelopen door alle gedoe aan de grens, goed maken en dat betekent een extra 300 km, dus 650 km.
Op zich is dit geen probleem, als de begeleiders maar op tijd zijn. De agent lag nog voor het hotel op een matje, en het ontbijt stond klaar, brood en een soort roerei, helemaal groen. Dit roerei-goedje dreef in het vet en we lieten dat dan ook allemaal staan. Om 07.30 uur pakt de agent zijn brommer, een 125 cc, en we gaan naar de benzine pomp. Pomp? Zie de foto: Alleen een trechter en een jerrycan! Er wordt gevraagd:' Hoeveel liter wil je?' Die hoeveelheid wordt er dan in gegooid, dus vol tanken is erg moeilijk, omdat je eerst moet zeggen hoeveel je wilt.
De rest van de dag was een ramp, om de paar kilometer moesten we stoppen omdat er weer iemand was die onze gegevens weer met de hand in een boek moest schrijven, in totaal wel 30 keer deze dag. Dan weer wachten op nieuwe begeleiding …….en dan mogen we weer verder. De boeken voor het inschrijven komen nog uit de tijd van het Engelse koloniale tijdperk, ze vallen helemaal uit elkaar. Het is erg warm, 10 km verder en ja hoor, daar staan ze weer, dit systeem slaat helemaal nergens op. Ze wisten wel dat we met negen motoren moesten komen voor die enkele keer dat we zonder begeleiding reden, een stukje van maximaal 10 km.
We moeten 650 kilometer en het lijkt er op dat we dat niet gaan halen als dit zo doorgaat en het lijkt ook dat ze niet willen meewerken. Rob heeft formulieren waar alle info opstaat, maar die geven we ook niet meer af, omdat er dan een officier moet komen om te kijken of het goed is en dat kost weer tijd. We zijn om 07.30 uur vertrokken en zijn pas om 22.00 uur over, moe en een 'beetje' boos over zoveel onwil.
Onze indruk van Pakistan tot nu toe is er één van onwil, een systeem van honderden jaren oud, voor ons moet alles gebeuren onder politiecontrole. Wat we van Pakistan hebben gezien was vies en niet meer dan 500 km woestijn. Er waren ook lichtpuntjes, het was prachtig om al die kamelen en dromedarissen in het wild te zien, en soms was er opeens iemand die lacht en de duim omhoog steekt als we voorbijrijden. Pakistan tot nu toe is geen succes, maar het kan nog veranderen.
Nee, dan was de eerste indruk van Iran een stuk beter, maar op het laatst werd dat juist minder. Van de motor van Erwin was een breedstraler (lamp) gestolen, bij mij waren de draden van deze lampen doorgeknipt en had men geprobeerd de lampen los te draaien en van Harry was het BMW-embleem gestolen. Maar daar wordt onze indruk over Iran niet door beïnvloed.
Morgen wordt het spannend, kunnen we verder? Mogen we rijden of gaan we met de trein? Als we ons gevoel volgen, willen we hier zo snel mogelijk vandaan.
-
04 September 2012 - 12:55
Manon:
Bah pap... Ik hoop dat jullie snel door Pakistan kunnen reizen.
Hopelijk gaan de indrukken van pakistan nog veranderen.
Doe voorzichtig en pas goed op jezelf.
Dikke kus van ons -
04 September 2012 - 13:01
Irene:
Nou Nou wat een gedoe allemaal, hopelijk kunnen jullie dit gauw achter je laten en verder reizen zonder al die controles.
Groetjes Irene -
04 September 2012 - 23:42
Hans Pierik:
Het enige wat we echt leuk vinden is de vrachtwagen!!!!! zoiets hebben we nog nooit gezien!!! verder denken we dat je daar maar zo snel weg moet zijn. Het lijkt wel of de tijd daar echt stil heeft gestaan!
Nog ff en je slaapt naast de motor wat een lompen volk.
Toch knap dat je ondanks alles nog z'n positief verhaal kunt schrijven! mijn geduld was tot een minimun gedaald!!! petje af voor jullie daar.
We verbaasde ons al elke keer weer in positieve zin dan met wat je allemaal mee maakte maar dit slaat alles! Het stenen tijdperk is er niets bij.
Nog meer succes en sterkte.
een tip nog koop een schrikdraadautomaat dan blijven ze wel van je motor af, dat kan hier niet maar als we alles zo lezen is dit daar geen probleem.
pas goed op je zelf, we denken aan je en zweten mee. Doe wel de airco aan hoor.
De piertjes -
05 September 2012 - 23:40
Marjon:
Hi Sjoerd,
Een beetje erg late reactie, was zelf eventjes op reis en kon 2 dagen internet niet checken.
Tja, Pakistan, niet makkelijk dus. Gelukkig heb je wel kunnen zien dat ook hier het systeem maakt dat het niet gaat en niet de mensen. Die hebben zich door de eeuwen in het verleden helemaal murm laten maken en hebben geen keus. Ook daar zijn echt wel fijne mensen die net jullie dagelijks opbotsen tegen dit soort onzinnigheden. Als je niets anders kent, hoe zouden wij dan zijn? Lastig en ergelijk is het wel.
Gauw doorreizen maar, op naar de volgende ervaringen!
Liefs,
Marjon.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
