Kan het nog erger !!!!!

Dag 29: 03-09-2012
Deze dag moeten we de achterstand, die we hebben opgelopen door alle gedoe aan de grens, goed maken en dat betekent een extra 300 km, dus 650 km.
Op zich is dit geen probleem, als de begeleiders maar op tijd zijn. De agent lag nog voor het hotel op een matje, en het ontbijt stond klaar, brood en een soort roerei, helemaal groen. Dit roerei-goedje dreef in het vet en we lieten dat dan ook allemaal staan. Om 07.30 uur pakt de agent zijn brommer, een 125 cc, en we gaan naar de benzine pomp. Pomp? Zie de foto: Alleen een trechter en een jerrycan! Er wordt gevraagd:' Hoeveel liter wil je?' Die hoeveelheid wordt er dan in gegooid, dus vol tanken is erg moeilijk, omdat je eerst moet zeggen hoeveel je wilt.
De rest van de dag was een ramp, om de paar kilometer moesten we stoppen omdat er weer iemand was die onze gegevens weer met de hand in een boek moest schrijven, in totaal wel 30 keer deze dag. Dan weer wachten op nieuwe begeleiding …….en dan mogen we weer verder. De boeken voor het inschrijven komen nog uit de tijd van het Engelse koloniale tijdperk, ze vallen helemaal uit elkaar. Het is erg warm, 10 km verder en ja hoor, daar staan ze weer, dit systeem slaat helemaal nergens op. Ze wisten wel dat we met negen motoren moesten komen voor die enkele keer dat we zonder begeleiding reden, een stukje van maximaal 10 km.
We moeten 650 kilometer en het lijkt er op dat we dat niet gaan halen als dit zo doorgaat en het lijkt ook dat ze niet willen meewerken. Rob heeft formulieren waar alle info opstaat, maar die geven we ook niet meer af, omdat er dan een officier moet komen om te kijken of het goed is en dat kost weer tijd. We zijn om 07.30 uur vertrokken en zijn pas om 22.00 uur over, moe en een 'beetje' boos over zoveel onwil.
Onze indruk van Pakistan tot nu toe is er één van onwil, een systeem van honderden jaren oud, voor ons moet alles gebeuren onder politiecontrole. Wat we van Pakistan hebben gezien was vies en niet meer dan 500 km woestijn. Er waren ook lichtpuntjes, het was prachtig om al die kamelen en dromedarissen in het wild te zien, en soms was er opeens iemand die lacht en de duim omhoog steekt als we voorbijrijden. Pakistan tot nu toe is geen succes, maar het kan nog veranderen.
Nee, dan was de eerste indruk van Iran een stuk beter, maar op het laatst werd dat juist minder. Van de motor van Erwin was een breedstraler (lamp) gestolen, bij mij waren de draden van deze lampen doorgeknipt en had men geprobeerd de lampen los te draaien en van Harry was het BMW-embleem gestolen. Maar daar wordt onze indruk over Iran niet door beïnvloed.
Morgen wordt het spannend, kunnen we verder? Mogen we rijden of gaan we met de trein? Als we ons gevoel volgen, willen we hier zo snel mogelijk vandaan.