Een voorspoedige dag!!!

DAG 31: 05-09-2012

Om 07.00 uur ontbijten, omdat om 08.00 uur de begeleiding zou komen, maar bij hoge uitzondering zijn ze er al om 06.30 uur.
Om 08.00 uur gaan we op pad, vol verwachting wat deze dag zal gaan brengen. We rijden de poort uit achter de politie aan en in deze miljoenenstad zal dat wel een klusje zijn. Maar wat schetst onze verbazing, de sirenes gaan aan en we rijden met 70 km per uur door de stad.
Een kleine 3 kwartier later zijn we buiten de stad Quetta. Onze begeleiding stopt langs de weg en we worden overgedragen aan collega’s. Het bezoek gisteren van Rob en Erwin heeft wel effect gehad, want de agenten zeggen: 'rij maar, maar blijf op de hoofdweg.' We gaan onze weg, en denken dat we alleen zijn omdat we geen politie meer zien, maar schijn bedriegt. Als er iemand stopt voor een foto staan er binnen een paar minuten een paar agenten, om te zeggen dat we door moeten rijden. Op de controlepunten hoeven we maar 1 keer de gegevens in te vullen en op alle andere punten moeten we stoppen tot we weer met 9 motoren zijn, en dan mogen we verder.
De hoofdweg die we moeten volgen is er een van alle categorieën; erg mooi asfalt, grote gaten, 2 strepen voor autowielen, vol gravel, zand en grind en met heel veel lawaai. Je komt in de bergen een bocht door en dan rijden er 2 vrachtwagens naast elkaar. Langs de gehele weg staan er wel 20 kapot op de rijbaan. Op een gegeven moment staat er een vrachtwagen op 2 wielen hangend tegen de berg, we kijken, wat is dit nu ? Maar dit hebben ze bewust gedaan, omdat ze aan de onderkant zitten te werken. Zo kunnen ze er gemakkelijk bij en dat op de doorgaande weg!
Verder gaat de reis goed, we zien dorpen waar de weg doorheen gaat, zo vies en megadruk dat je er geen dag wilt zijn. Het verkeer is daar een gekkenhuis, fietsen, auto’s, vrachtwagens, ezels met kar, loslopende koeien, honden, 125cc-motoren en alles maakt lawaai en maakt ruzie om die paar meter weg die wel vlak is. Vrachtwagens en bussen rammen je gewoon aan de kant terwijl je zelf net een groot gat aan het ontwijken bent. Je komt echt ogen te kort, zo druk ben je met het verkeer, zo nu dan even rond kijken , blijft bij kleine momenten, het blijft een overlevingstocht.
Maar de natuur was vandaag een stuk mooier dan de afgelopen dagen, we zagen erg veel rijstvelden, deze zorgden voor een hoge luchtvochtigheid en een echte rijstgeur. Ook zagen we nog een kudde dromedarissen, dus we hebben toch nog van alles gezien.
We worden nog een paar keer geteld door de politie, maar voor de rest laten ze ons met rust. We denken dat de brief van het hoofd van de beveiliging zijn invloed heeft gehad, maar tevens hebben we het gevoel dat ze ons zo snel mogelijk het land uit willen hebben. We zijn eigenlijk toch maar lastig, toeristen waar je op moet letten zodat ze niets zal over komen.
Morgen naar Multan, een kleine 400 kilometer, de dag erna proberen we Lahore te bereiken, omdat we dan onze verloren dag weer kunnen inhalen. Als ze een beetje meewerken, moet dat kunnen lukken.