Bevrijdend, eindelijk in India

Dag 33: 07-09-2012

Heel erg vroeg gaat de wekker, het is 05.00 uur en we willen om 06.00 uur ontbijten en om 07.00 uur wegrijden, om op tijd bij de grens naar India te zijn. Hoe het kan weten we niet, maar nadat de politie ons gisteren met rust liet, stonden ze vanochtend om 06.30 uur op de binnenplaats van het hotel. Niemand van ons heeft ze verteld dat we in dit hotel zitten en zeker niet hoe laat we willen vetrekken. Het kan alleen zo zijn dat het hotel dit gemeld heeft, misschien wel verplicht. Rob is het er niet mee eens en springt op de motor en piept er tussenuit. De agenten reageren direct door het hek te sluiten en te wachten tot we allemaal klaar zijn. Intussen hebben ze ons verteld dat ze ons alleen de stad uitbrengen. Zo ging het ook, we gingen door straten, waar het water in de gaten tot aan onze voetsteunen kwam, het was 1 grote modderboel. We hadden erg veel moeite om de motoren overeind te houden, zo slecht waren de straten. Net buiten de stad stopt de politie, maar ze worden gelijk afgelost. Deze aflossing gaf aan: 'Rij maar, we komen wel achter jullie aan'. We gaan met ons drieën erg langzaam rijden zodat de rest lekker weg kon rijden, maar na een paar kilometer stond de hele handel weer aan de kant. We moesten bij elkaar blijven, was de boodschap. Hierna doen we het andersom, wij gaan met z’n vieren flink gassen en de rest blijft voor de politie rijden, het ging 20 minuten goed en toen kwamen we er achter dat we toch niet sneller zijn dan de mobilofoon, een andere auto hield ons aan met de zelfde boodschap. De rest van de reis ging goed, mede omdat de agenten ons geen strobreed in weg hebben gelegd.
We komen op tijd bij de grens en beginnen aan de uitvoerprocedure. Het is een totaal andere omgeving dan waar we het land binnen kwamen. Hier staat een gebouw dat lijkt op dat van een luchthaven, maar het uitschrijven van de motoren gaat opnieuw, met de hand, in een groot boek. Daarna hoeven we alleen nog maar naar de balie voor het uitschrijven van de passen . Hiervoor wordt wel een computer gebruikt, maar de stroom valt uit op het moment dat de eerste aan de balie staat. Dus zijn we weer 3 kwartier onder de pannen. Maar dan gaat het redelijk snel.
Bij de Indiase kant van de grens staat een nieuw gebouw met airco, we worden hartelijk ontvangen en het grenspersoneel gaat onmiddellijk aan het werk. Ook hier zijn de motoren veel belangrijker dan wij. Het invoeren van de motoren is een hele klus en daarna moeten ze ook nog het chassisnummer en het motornummer controleren. Kortom, na vier en een half uur zijn we er over, en kunnen we verder naar het hotel, dat 30 kilometer verder ligt.
Bij het hotel aangekomen, nat van het zweet, drinken we eerst een lekker koud pilsje dat Rob had besteld. Maar onze dorst was zo groot dat nummer 2 en 3 er snel achteraan kwamen, we hadden dit al zeker 2 weken niet meer geproefd. Hierna douchen en een heerlijk buffet, ook dit waren we niet meer gewend.
Later op de avond nog naar de Gouden Tempel van de hindoe-sikhs. Iedere avond wordt daar het Heilige Boek ter ruste gelegd, het is een groot ceremonieel. Duizenden mensen komen om dit mee te vieren, ze bidden en lopen mee in een soort processie. Velen blijven binnen de muren ook slapen en ze drinken uit een soort vijver of baden hierin, dit zou je veel voorspoed en geluk brengen. Ook is er voor iedereen die dat wil gratis eten. In het hele complex wordt alleen op blote voeten gelopen. Omdat we alles wilden zien moesten we ook een soort hoofddoek dragen, die mag pas af als je de tempel weer verlaat. Het is nu al 24.00 uur en we gaan, net zoals we gekomen zijn, met een fietsriksja terug naar het hotel. De arme bestuurder had het zwaar, op bepaalde moesten we zelfs uitstappen, anders kon hij de bult echt niet opkomen.