Bevrijdend, eindelijk in India
Blijf op de hoogte en volg Sjoerd
07 September 2012 | India, Amritsar
Dag 33: 07-09-2012
Heel erg vroeg gaat de wekker, het is 05.00 uur en we willen om 06.00 uur ontbijten en om 07.00 uur wegrijden, om op tijd bij de grens naar India te zijn. Hoe het kan weten we niet, maar nadat de politie ons gisteren met rust liet, stonden ze vanochtend om 06.30 uur op de binnenplaats van het hotel. Niemand van ons heeft ze verteld dat we in dit hotel zitten en zeker niet hoe laat we willen vetrekken. Het kan alleen zo zijn dat het hotel dit gemeld heeft, misschien wel verplicht. Rob is het er niet mee eens en springt op de motor en piept er tussenuit. De agenten reageren direct door het hek te sluiten en te wachten tot we allemaal klaar zijn. Intussen hebben ze ons verteld dat ze ons alleen de stad uitbrengen. Zo ging het ook, we gingen door straten, waar het water in de gaten tot aan onze voetsteunen kwam, het was 1 grote modderboel. We hadden erg veel moeite om de motoren overeind te houden, zo slecht waren de straten. Net buiten de stad stopt de politie, maar ze worden gelijk afgelost. Deze aflossing gaf aan: 'Rij maar, we komen wel achter jullie aan'. We gaan met ons drieën erg langzaam rijden zodat de rest lekker weg kon rijden, maar na een paar kilometer stond de hele handel weer aan de kant. We moesten bij elkaar blijven, was de boodschap. Hierna doen we het andersom, wij gaan met z’n vieren flink gassen en de rest blijft voor de politie rijden, het ging 20 minuten goed en toen kwamen we er achter dat we toch niet sneller zijn dan de mobilofoon, een andere auto hield ons aan met de zelfde boodschap. De rest van de reis ging goed, mede omdat de agenten ons geen strobreed in weg hebben gelegd.
We komen op tijd bij de grens en beginnen aan de uitvoerprocedure. Het is een totaal andere omgeving dan waar we het land binnen kwamen. Hier staat een gebouw dat lijkt op dat van een luchthaven, maar het uitschrijven van de motoren gaat opnieuw, met de hand, in een groot boek. Daarna hoeven we alleen nog maar naar de balie voor het uitschrijven van de passen . Hiervoor wordt wel een computer gebruikt, maar de stroom valt uit op het moment dat de eerste aan de balie staat. Dus zijn we weer 3 kwartier onder de pannen. Maar dan gaat het redelijk snel.
Bij de Indiase kant van de grens staat een nieuw gebouw met airco, we worden hartelijk ontvangen en het grenspersoneel gaat onmiddellijk aan het werk. Ook hier zijn de motoren veel belangrijker dan wij. Het invoeren van de motoren is een hele klus en daarna moeten ze ook nog het chassisnummer en het motornummer controleren. Kortom, na vier en een half uur zijn we er over, en kunnen we verder naar het hotel, dat 30 kilometer verder ligt.
Bij het hotel aangekomen, nat van het zweet, drinken we eerst een lekker koud pilsje dat Rob had besteld. Maar onze dorst was zo groot dat nummer 2 en 3 er snel achteraan kwamen, we hadden dit al zeker 2 weken niet meer geproefd. Hierna douchen en een heerlijk buffet, ook dit waren we niet meer gewend.
Later op de avond nog naar de Gouden Tempel van de hindoe-sikhs. Iedere avond wordt daar het Heilige Boek ter ruste gelegd, het is een groot ceremonieel. Duizenden mensen komen om dit mee te vieren, ze bidden en lopen mee in een soort processie. Velen blijven binnen de muren ook slapen en ze drinken uit een soort vijver of baden hierin, dit zou je veel voorspoed en geluk brengen. Ook is er voor iedereen die dat wil gratis eten. In het hele complex wordt alleen op blote voeten gelopen. Omdat we alles wilden zien moesten we ook een soort hoofddoek dragen, die mag pas af als je de tempel weer verlaat. Het is nu al 24.00 uur en we gaan, net zoals we gekomen zijn, met een fietsriksja terug naar het hotel. De arme bestuurder had het zwaar, op bepaalde moesten we zelfs uitstappen, anders kon hij de bult echt niet opkomen.
Heel erg vroeg gaat de wekker, het is 05.00 uur en we willen om 06.00 uur ontbijten en om 07.00 uur wegrijden, om op tijd bij de grens naar India te zijn. Hoe het kan weten we niet, maar nadat de politie ons gisteren met rust liet, stonden ze vanochtend om 06.30 uur op de binnenplaats van het hotel. Niemand van ons heeft ze verteld dat we in dit hotel zitten en zeker niet hoe laat we willen vetrekken. Het kan alleen zo zijn dat het hotel dit gemeld heeft, misschien wel verplicht. Rob is het er niet mee eens en springt op de motor en piept er tussenuit. De agenten reageren direct door het hek te sluiten en te wachten tot we allemaal klaar zijn. Intussen hebben ze ons verteld dat ze ons alleen de stad uitbrengen. Zo ging het ook, we gingen door straten, waar het water in de gaten tot aan onze voetsteunen kwam, het was 1 grote modderboel. We hadden erg veel moeite om de motoren overeind te houden, zo slecht waren de straten. Net buiten de stad stopt de politie, maar ze worden gelijk afgelost. Deze aflossing gaf aan: 'Rij maar, we komen wel achter jullie aan'. We gaan met ons drieën erg langzaam rijden zodat de rest lekker weg kon rijden, maar na een paar kilometer stond de hele handel weer aan de kant. We moesten bij elkaar blijven, was de boodschap. Hierna doen we het andersom, wij gaan met z’n vieren flink gassen en de rest blijft voor de politie rijden, het ging 20 minuten goed en toen kwamen we er achter dat we toch niet sneller zijn dan de mobilofoon, een andere auto hield ons aan met de zelfde boodschap. De rest van de reis ging goed, mede omdat de agenten ons geen strobreed in weg hebben gelegd.
We komen op tijd bij de grens en beginnen aan de uitvoerprocedure. Het is een totaal andere omgeving dan waar we het land binnen kwamen. Hier staat een gebouw dat lijkt op dat van een luchthaven, maar het uitschrijven van de motoren gaat opnieuw, met de hand, in een groot boek. Daarna hoeven we alleen nog maar naar de balie voor het uitschrijven van de passen . Hiervoor wordt wel een computer gebruikt, maar de stroom valt uit op het moment dat de eerste aan de balie staat. Dus zijn we weer 3 kwartier onder de pannen. Maar dan gaat het redelijk snel.
Bij de Indiase kant van de grens staat een nieuw gebouw met airco, we worden hartelijk ontvangen en het grenspersoneel gaat onmiddellijk aan het werk. Ook hier zijn de motoren veel belangrijker dan wij. Het invoeren van de motoren is een hele klus en daarna moeten ze ook nog het chassisnummer en het motornummer controleren. Kortom, na vier en een half uur zijn we er over, en kunnen we verder naar het hotel, dat 30 kilometer verder ligt.
Bij het hotel aangekomen, nat van het zweet, drinken we eerst een lekker koud pilsje dat Rob had besteld. Maar onze dorst was zo groot dat nummer 2 en 3 er snel achteraan kwamen, we hadden dit al zeker 2 weken niet meer geproefd. Hierna douchen en een heerlijk buffet, ook dit waren we niet meer gewend.
Later op de avond nog naar de Gouden Tempel van de hindoe-sikhs. Iedere avond wordt daar het Heilige Boek ter ruste gelegd, het is een groot ceremonieel. Duizenden mensen komen om dit mee te vieren, ze bidden en lopen mee in een soort processie. Velen blijven binnen de muren ook slapen en ze drinken uit een soort vijver of baden hierin, dit zou je veel voorspoed en geluk brengen. Ook is er voor iedereen die dat wil gratis eten. In het hele complex wordt alleen op blote voeten gelopen. Omdat we alles wilden zien moesten we ook een soort hoofddoek dragen, die mag pas af als je de tempel weer verlaat. Het is nu al 24.00 uur en we gaan, net zoals we gekomen zijn, met een fietsriksja terug naar het hotel. De arme bestuurder had het zwaar, op bepaalde moesten we zelfs uitstappen, anders kon hij de bult echt niet opkomen.
-
09 September 2012 - 19:34
Gerard En Anja Van Bakel:
Hoi Sjoerd,
Dat zal heus wel lekker geweest zijn zo'n koud pilsje (jammer dat het geen Grolsh was, zeker) maar het zal uiteraard wel gesmaakt hebben, na alles wat jullie hebben meegemaakt.
Heb je ook al de kamelenmelk geproefd, is die net zo lekker als Campina?
Groetjes van ons en houd hem tussen de lijntje, als die er tenminste zijn. -
09 September 2012 - 20:39
Hans Pierik:
Hej Sjoerd,
Het eerste gerste nat is er dan weer, gesmaakt heeft als ik het zo lees. Super dat julle dit klere land uit zijn , een hele gerust stelling!
Wat gedoe bij de grenzen daar, wat zijn wij hier dan verwend of niet dan? Het lijkt er wel op dat jullie in een totaal ander wereld terecht zijn gekomen net na de grens. De politie aan de andere kant is blij dat ze verlost zijn van die eigen wijze Nederlanders, dat kan haast niet anders.
Wat zielig voor die riksha bestuurder, die kerel maar trappen met een aantal van die grote kerels achter hem en dat bij die temperaturen.
Klasse dat het zo verloopt, de verhalen weer een goede wending hebben gekregen en het begin in india een verademing is, dat verdienen jullie dan ook na al die inzet.
Veel succes en nu naar het eind doel, deze is nu inzicht.
Rij veilig en we houden je in de gaten,
De piertjes -
09 September 2012 - 22:55
Marjon:
Hei broertje!
Gelukkig, eindelijk weer een goed bericht. Ik had niet door dat Pakistan zo fucking bagger was zeg! Ik ken veel Pakistani, en echt makkelijk zijn ze niet maar net als wij, gewoon mensen die het goed willen doen. Alleen de vraag "wat is voor wie goed" telt dan he? Een opluchting voor jullie allemaal, eindelijk uit die vijandige, politie sfeer! Ik ben er al helemaal van ovetuigd dat nu weer genieten aan bod komt. Wel echt 100% verdiend na die ontberingen en controles. Op naar jullie goal! Ik verheug me (al) weer op je vervolg!
Hou ons alsjeblieft per seconde op de hoogte van je wetenswaadigheden, belevingen en je ervaringen want we leven intens met je mee. (Han ook)
Khou van je en denk aan jou,
Zusje. -
10 September 2012 - 07:53
Manon:
Lieve pap.
Oooohhhh wat zijn wij blij dat je Pakistan uit bent. Hopelijk brengt India een hele andere "positieve" ervaring.... pas goed op jezelf.
Het einde is in zicht en we kunnen bijna niet meer wachten tot je thuis bent en dat je over al je verhalen vertelt.
Ik kijk uit naar je volgende reis verslag.
Dikke kus van ons -
10 September 2012 - 09:23
Irene:
Hoi Sjoerd
Wat fijn dat jullie nu in India zijn en Pakistan uit bent, geniet van wat komen zal.
Groet Irene -
10 September 2012 - 18:15
Marjolein:
Dat moet een verademing zijn, een koud pilsje!
xxx mayo
-
11 September 2012 - 18:06
Bertus En Grietje Boxem:
Wat een reis zeg!!
Je maakt zo wat mee niet altijd leuk,
maar de mooiste dingen onthoud je
Sjoerd met je mede makkers nog een voor
spoedige reis.veel plezier.
Bertus en Grietje Boxem.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
