't Gaat nog steeds voorspoedig

Dag 32: 06-09-2012

Deze ochtend zijn we redelijk vroeg opgestaan, omdat we een kleine 479 km kilometer voor de boeg hebben. We moeten de motoren uit de stalling halen en oppakken op straat voor het hotel. Binnen een paar minuten staan er veel belangstellenden rond onze motoren. We rijden weg in de richting die ons was aangegeven, maar eenmaal bij de brug zien we geen oprit, dus maar draaien en het aan de andere kant proberen. Dit was ook geen succes omdat we in een erg slechte buurt belanden waar de straat ook nog eens doodliep. Weer gedraaid en opnieuw richting brug, en ja hoor, daar was de oplossing. Die mooie grote brug had aan de zij/achterkant een parallelweg die je niet kon zien. Zo komen we dan toch op de grote weg en het verbaast ons dat we nog geen politie hebben gezien. Mogen we dan zonder controle reizen of hebben ze nog iets anders voor ons bedacht? Maar nee hoor, bij alle controlepunten mochten wij juist doorrijden, terwijl anderen werden gecontroleerd. Sterker nog, over het algemeen werd er vriendelijk gezwaaid naar ons. Zo verliep de reis voorspoedig, het wegdek varieerde van mooi glad tot stukken met grote gaten. Als je gisteren de foto hebt gezien van de te hoog en zwaar beladen vrachtauto zal het je niet verbazen dat we vandaag 6 vrachtauto’s op hun zijkant hebben zien liggen. Daarbij ook nog wel 20 auto's die problemen hadden met de banden, remmen of iets anders aan het onderstel.
Na een lekkere maaltijd in de middag verloopt de reis verder soepel, alleen een regenbuitje zorgt nog even voor wat spektakel. Op veel plaatsen werd het helemaal wit op de weg en iets verderop lag weer zoveel zand dat in modder veranderd was, zodat het lekker glad was en dus oppassen geblazen! We komen nu langs erg veel rijstvelden en het droge en dorre Pakistan is nu juist heel erg groen. Maar het is overal erg vies; toen ik deze week aan een agent vroeg waar ik mijn rommel moest laten zei hij: 'gooi maar neer, we zijn hier in Pakistan en niet in Nieuw Zeeland.' Zo gaat in het hele land, overal ligt erg veel rommel en alles is erg vies.
Tegen 06.00 uur zijn we in het hotel, even snel douchen en daarna wat drinken. Dan komt er een cameraploeg van een Pakistaanse nieuwszender die wereldwijd uitzendt. Ze maken een kleine reportage over ons en onze motoren, enkelen worden ook nog geïnterviewd. Daarna gaan we nog even naar een K.F.C-restaurant en bespreken de dag van morgen. Omdat we een dag willen inhalen staan we om 06.00 uur op, zodat we om 07.30 uur kunnen gaan rijden. We willen namelijk de overnachting in Lahore overslaan en in 1 x naar Amaritsza in India rijden. We moeten dan wel voor 13.00 uur bij de grens zijn, anders gaat dat niet lukken. s ’Avonds gaan we dan nog wel even met de taxi terug om de grensceremonie te gaan zien. Het is nu 23.00 uur en ik ga naar bed, om 05.00 uur gaat de wekker en het wordt een lange dag.