Vertrekken vanuit Yadz

Dag 24:29-08-21012

Na het ontbijt eerst de motoren ophalen en de bagage oppakken. We hebben de route gisteren al bekeken en kunnen dan ook vrij snel weg. Yadz, een plaats met 1.100.000 mensen is erg druk in de ochtend, maar met een beetje geluk zijn we er met een kwartiertje uit en pakken een klein stukje snelweg. Onze andere groep was een paar minuten eerder vertrokken en binnen een paar kilometer zien we ze staan ze aan de kant, politiecontrole. Dit was ons geluk, nu mochten wij doorrijden, een paar minuten later hebben de snelweg verlaten en rijden de heuvels in.

Al snel komen we over een top en zien voor ons weer een heel erg grote vlakte, opnieuw en woestijn. Een kaarsrechte weg ligt voor ons en we geven onze motoren even flink de sporen, het is heerlijk en niet saai als je zover vooruit kunt kijken en even lekker met 140 tot 150 km/h je hoofd in de wind kunt houden! Een kleine 100 km gaat het zo door en elke vrachtwagenchauffeur knippert en zwaait. Zo nu en dan zien we een kleine nederzetting die zorgt voor de nodige afwisseling. Borden met "pas op, overstekende kamelen" zorgen er voor dat we alert en nieuwsgierig zijn, maar alles wat we zien: geen kamelen!

Wel zien we een politieagent met zijn arm omhoog, dus we moeten naar de kant. Snel kijk ik of ze een laser hebben, maar die zie ik niet, dus ze pakken ons niet op de snelheid. Nee, ze willen weer onze motoren bekijken zoals zo vaak hun doel is en ze willen natuurlijk ook weer weten waar we vandaan komen en waar we naar toe gaan. Wat lachen en ouwehoeren, een hand geven en daar gaan we weer. Nog geen 30 km verder, weer politie met een arm in de lucht, dus maar weer stoppen en na weer 'brommers kiek'n', een lach en een hand mogen we ook hier weer verder.

Meymand is een heel klein plaatsje in de bergen dat we aandoen op advies van onze begeleider. Het is een plaatsje waar het grootste deel van de bevolking in grotten woont of in huisjes van natuursteen, die tegen de berg zijn aangebouwd. We worden begroet door weer een politieagent die erg blij is met onze komst. Volgens mij was hij ook burgemeester en dorpsvertegenwoordiger. We vragen naar het restaurant dat ons was geadviseerd en hij loopt met ons mee naar een gat in de berg waardoor we in een grot komen. Hij vraagt  of we wat willen drinken en of we willen eten, dat was wel onze bedoeling. Even later komt hij met drinken, cola of een limoendrankje en geeft aan dat er alleen rijst is met 'beh beh beh'; schaap dus! 'Doe dat maar', zeggen we in koor en hij gaat weg, om later terug te keren met een aantal borden met heerlijke rijst (lijkt op nasi) en een aantal schaaltjes schapenvlees. Het eten smaakte geweldig, al vonden we wel dat het vlees een hele sterke wildsmaak had. Onze ober, agent, dorpsvertegenwoordiger en burgemeester liep nog steeds in zijn politiepak toen we om de rekening vroegen. Voor een paar euro waren we een heleboel ervaringen rijker. Bij het wegrijden, op een weg waar alles schots en scheef is, lukt het me weer. Op het grind schiet mijn voet weg en daar lig ik weer, precies zoals eerder gebeurde, naast mijn motor, die ook lag. Een vloek en weer een deukje in mijn ego (jammer, het deukje was net weggewerkt).

We rijden verder door een geweldig mooi en ruig berglandschap en na ongeveer 110 km komen we weer op de snelweg met nog 140 km te gaan. We geven wat gas om even een beetje kilometers te maken, en ja hoor; lasercontrole, ze houden Johan aan. Martin en ik doen net of we gek zijn en stoppen pas 100 meter verder, zo ver wil die agent toch niet lopen. Johan had 137 gereden, zei de agent, maar moest beloven dit niet weer te doen. Dat deed hij dan ook, dat beloven! Nog geen 5 km verder staat er alweer cotrole, maar we mogen gelukkig doorrijden. De rest van de reis gaat lekker en tegen 17.00 uur komen we aan bij het hotel. Of de ventilatoren achter de oliekoeler het goed doen weet ik niet, maar hij is tot nu toe niet meer warm geweest. Ik zet ze wel aan zo gauw we de stad in gaan.