Een vrije dag in Yadz

Dag 23: 28-08-21012

Tot 08.30 uur in bed gelegen, dat is al lang niet meer voorgekomen. We zijn bijna elke dag vroeg op en we nemen het er nu maar eens lekker van. Het ontbijt was sinds dagen ook weer wat beter, dus zitten we tot bijna 9.30 uur nog na te kletsen met mensen uit Australië.

Na het ontbijt hebben we alle tijd om even naar de motoren te kijken en eventuele kleine dingen te doen, zoals olie bijvullen. We hebben nu meer dan 8000 km gereden en het oliepeil staat midden tussen max en min, dus de komende dagen toch maar even ergens olie kopen, want die ben ik vergeten.

Hierna even over de bazaar gelopen en een tube lijm gekocht om de tas eventueel nog te lijmen voor de waterdichtheid. Dit had ik beter ook niet kunnen doen, want zoals altijd: als ik lijm koop, pakt die niet op het materiaal wat ik ermee wil lijmen.

Na de middag zijn we naar het watermuseum geweest, deze stad heeft namelijk al meer dan 1000 jaar een soort waterleiding. De rijken hebben toentertijd vanuit de bergen ondergronds een geul laten hakken. Vele kilometers zijn er door arbeiders uitgehakt om in de stad te komen, waar op een aantal plaatsen voor het volk afhaalpunten zijn gemaakt. Voor de rijken zelf liep de geul onder hun huis door, met een aftakking naar boven zodat ze zelf water konden gebruiken zoveel ze wilden. Erg interessant.

Even later weer in het busje naar een heilige plaats waar al 1500 jaar een houtvuur brandt. Volgens hun geloof moeten de basiselementen vuur, water en aarde (en lucht) altijd in ere gehouden worden. Altijd is er iemand verantwoordelijk voor het vuur, dat mag niet uitgaan.

Weer het busje in en na een paar kilometer komen we bij de laatste rustplaats voor gelovigen van het geloof Zorastrian, van ongeveer 2500 jaar geleden. Zij begroeven hun doden niet, maar legden hun lichamen boven op een speciale berg die hiervoor aan de bovenkant was afgevlakt. Het was dan de bedoeling dat de roofvogels en de gieren het lichaam ontdeden van alles en daarna werden alleen de overgebleven botten in een zeer diep gat in het midden gegooid.

Op de terugweg nog ijs gegeten en daarna naar een demonstratie van een soort aerobic voor mannen geweest. Ze deden erg veel oefeningen met knotsen en andere zware voorwerpen op het ritme van trommels en zang (erg luid).

Als afsluiting hebben we gegeten in een restaurant waar een buffetje stond met verschillende soorten vlees, waarbij ook kamelenvlees was. Dit had ik nog nooit gehad, maar het smaakt naar rundvlees en was zeer goed, net als de rest van het buffet.

Morgen naar Kerman in Iran, een afstand van 365 km via de snelweg, maar we kiezen wederom voor het achterland en de bergen en dan wordt het 490 km.